Problemy z układem ruchu mogą pojawić się w każdym wieku – wbrew pozorom nie jest to domena wyłącznie osób starszych, ale też młodych i aktywnych fizycznie. Wybrane schorzenia często zaczynają się od niepozornego bólu, dyskomfortu czy ograniczenia zakresu ruchu, które z czasem nasilają się i utrudniają codzienne funkcjonowanie. Wizyta u ortopedy jest w takich przypadkach pierwszym krokiem do właściwej diagnozy, dobrania skutecznej terapii i odzyskania utraconego komfortu życia.
Kiedy zgłosić się do ortopedy?
Ból mięśni czy stawów może wynikać z chwilowego przeciążenia organizmu lub drobnego urazu. W takiej sytuacji dolegliwości zwykle utrzymują się przez kilka dni i ustępują samoistnie, po głębokim odpoczynku czy przyjęciu leków przeciwbólowych. Istnieją jednak objawy, których nie należy ignorować i które warto jak najszybciej skonsultować ze specjalistą. Należą do nich m.in.:
- przewlekły ból mięśni, kości lub stawów, który nie ustępuje mimo odpoczynku,
- ograniczona ruchomość kończyn lub sztywność kręgosłupa,
- obrzęk, zaczerwienienie czy podwyższona temperatura w okolicy stawu,
- ból nasilający się w nocy lub podczas chodzenia,
- drętwienie i mrowienie kończyn,
- nawracające bóle lub kontuzje sportowe,
- urazy, takie jak skręcenia, zwichnięcia czy złamania,
- problemy z wykonywaniem wielu codziennych czynności: chodzeniem, siedzeniem, wchodzeniem po schodach, podnoszeniem kończyn, skakaniem itd.
W takich sytuacjach ortopeda przeprowadza szczegółowy wywiad i badanie kliniczne, a następnie może zlecić dodatkowe badania obrazowe (RTG, USG, rezonans magnetyczny) i badania laboratoryjne, aby ustalić bezpośrednie źródło problemu.
Najczęstsze schorzenia układu ruchu
Do ortopedy trafiają pacjenci z różnorodnymi problemami. Można je podzielić na kilka głównych kategorii.
- Urazy i kontuzje – skręcenia, zwichnięcia, złamania czy naderwania mięśni i więzadeł.
- Choroby zwyrodnieniowe – m.in. choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych i kolanowych, które powodują ból i ograniczenie ruchu.
- Dyskopatie i problemy z kręgosłupem – przepukliny krążków międzykręgowych, rwa kulszowa czy bóle przeciążeniowe.
- Wady postawy i schorzenia rozwojowe – np. skolioza u dzieci i młodzieży.
- Przewlekłe stany zapalne – zapalenia stawów, kaletki czy ścięgien.
Każde z tych schorzeń wymaga innego podejścia terapeutycznego – czasami wystarczy wdrożenie leczenia zachowawczego, by przywrócić stawom prawidłowe funkcjonowanie, w innym przypadku zmiany są tak zaawansowane, że wymagają leczenia chirurgicznego.
Metody leczenia stosowane w ortopedii
Współczesna ortopedia ma dyspozycji szeroki wachlarz metod leczenia różnych dolegliwości związanych z układem ruchu.
- Leczenie zachowawcze – farmakoterapia przeciwbólowa i przeciwzapalna, unieruchomienie kończyny, rehabilitacja, fizjoterapia.
- Iniekcje dostawowe – podawanie preparatów zmniejszających stan zapalny lub regenerujących chrząstkę stawową.
- Nowoczesne terapie biologiczne – np. osocze bogatopłytkowe (PRP), które wspiera naturalne procesy gojenia.
- Artroskopia – małoinwazyjny zabieg diagnostyczno-leczniczy wykonywany w obrębie stawów.
- Operacje rekonstrukcyjne – odtwarzanie uszkodzonych więzadeł, ścięgien czy mięśni.
- Endoprotezoplastyka – wszczepienie sztucznych stawów w przypadku zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych.
Wybór metody zależy od stanu pacjenta, wieku, stylu życia oraz stopnia zaawansowania problemu. Niezależnie od formy terapii kluczowe znaczenie ma współpraca pacjenta ze specjalistą i systematyczne stosowanie się do zaleceń lekarskich.
Profilaktyka i znaczenie regularnych kontroli
Ortopedia to nie tylko leczenie już istniejących schorzeń, ale także profilaktyka. Regularne kontrole, szczególnie u osób aktywnych fizycznie, starszych czy obciążonych genetycznie chorobami układu ruchu, pozwalają na wczesne wykrycie problemów. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie, utrzymywanie prawidłowej masy ciała i dbanie o właściwą ergonomię pracy to podstawowe elementy, które zmniejszają ryzyko powstawania urazów, zwyrodnień i przeciążeń.
Artykuł sponsorowany
